Badago pintura mota berezi bat, zeina ez baiten mugatzen paisaia, erretratu edo eszena erlijioso edo historiko baten zati bat irudikatzera. Margotzeko modalitate horretan, beste irudi batzuk erreproduzitzen dira koadro horien mugen barruan, eta harreman artistiko, sinboliko eta metaforiko ugari ezartzen dira, «metapintura» deritzonaren diskurtsoa izugarri aberasten dutenak. Irudi metapiktoriko horien artean badira beste batzuk are argigarriagoak, hala nola, istorioak bisualki kontatzeko euskarri gisa erabiltzen diren ehunak edo oihalak erreproduzitzen dituztenak.

Kasu berezia da Bilboko Arte Ederren Museoan gordeta dagoen Zurbaránen Aurpegi Santua. Lan horren azterketaren eta iruzkinaren bitartez interes historiko, ikonografiko eta erlijioso handia duten hainbat gai berrikusteko aukera izango da. Edonola ere, lanak ez dira uharte bakartuak eta loturarik gabeak, aitzitik, batzuek besteekin dihardute etengabe elkarrekintzan. Horrek aukera emango digu lotzeko, alde batetik, Zurbaránen pintura eta, bestetik, ehunak eta tapizak protagonista diren errepresentazio metapiktorikoen maisu handien beste lan batzuk, esaterako El Greco edo Velázquezen lanak.